نانوداروها راهی برای مقابله با مقاومت آنتی‌بیوتیکی

▫️به علت تکامل باکتری‌ها و به وجود آمدن شاخه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک، خطر عدم امکان درمان بیماری‌های عفونی وجود دارد. با وجود اینکه همواره آنتی‌بیوتیک‌های جدیدی تولید می‌شوند؛ اما سرعت مقاوم شدن باکتری‌ها از سرعت توسعه آنتی‌بیوتیک ها سریع‌تر است. علاوه بر این بعضی از فرم‌های عفونت باکتریایی خصوصاً آن‌هایی که با تشکیل بیوفیلم همراه هستند؛ ذاتاً در مقابل درمان‌های ضدمیکروبی مقاوم هستند. این عوامل یک نیاز اورژانسی را برای توسعه یک روش جایگزین و موثر برای درمان بیماری‌های عفونی را نشان می‌دهند.

▫️ درمان نور گرمایی یا Photothermal therapy (PT) می‌تواند یکی از روش‌های جایگزین برای نابودی فیزیکی سلول‌های باکتری باشد. جاذب‌های قوی نور مانند نانوذرات طلا و کربن نانوتیوب‌ها نور لیزر را جذب می‌کنند سپس آن را به صورت انرژی گرمایی موضعی آزاد می‌کنند، که سبب از بین رفتن سلول‌های موضع می‌شود.
▫️استفاده از PT تراپی پتانسیل بالایی برای درمان بیماری‌های عفونی را نشان داده است و همچنین پیشرفت‌هایی در زمینه درمان عفونت‌های بیوفیلمی داشته‌است. ترکیب این روش درمانی با آزادسازی کنترل شده آنتی‌بیوتیک‌ها، پیشرفت قابل ملاحظه‌ای را در مقایسه با استفاده هر روش به تنهایی، برای مقابله با عفونت نشان داده است. این روش ترکیبی به دوز لیزر وآنتی بیوتیک کمتری نیازمند است. درنتیجه درمانی ایمن‌تر هست.

▫️محققان برای آزمودن این روش درمانی سینرژیک جدید، از باکتری استافیلوکوکوس اورئوس نوع A استفاده کردند. چون هم در لیست باکتری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک حضور دارد و همچنین عفونت‌های ناشی از آن بیوفیلم تشکیل می‌دهند. ساختارهای نانو مورد استفاده در این آزمایش شامل نانو cageهای طلا (AuNCs) که با پلی‌دوپامین coat می‌شود؛ به منظور لود کردند داپتومایسین در ساختار خود. این نانو دارو با آنتی‌بادی‌هایی که به پروتئین‌های سطحی S.aurus متصل می‌شوند، نشان دار می‌شوند و در نهایت یک نانو داروی فعال‌شونده با نور که بسیار اختصاصی است، تولید می‌شود. بعد از متصل شدن نانودارو به سلول باکتری، به کمک لیزر ذرات طلا ملتهب شده سپس دمای محیط افزایش پیدا می‌کند و مرگ فیزیکی باکتری‌ها رخ می‌دهد. سپس لایه پلی‌دوپامین منبسط شده و آنتی بیوتیک به آرامی آزاد می‌شود.

▫️ این روش نه تنها در از بین بردن استافیلوکوک اورئوس حساس به متی سیلین موثر است؛ بلکه در از بین‌بردن باکتری S.aurus مقاوم به متی سیلین نیز موفق عمل کرده است. همچنین این دارو می‌تواند در درمان بقیه عفونت‌های باکتریایی مقاوم به آنتی‌بیوتیک و عفونت‌های بایو فیلمی موثر عمل کند. 

#نانوتکنولوژی

منابع : 1  2 

✍🏼به قلم: آی‌سا رضوانی

ما را در پیامرسان تلگرام دنبال کنید

روش جدید مبدل سازی نانوذرات به عنوان سلول‌های قرمز خون برای مبارزه با سرطان

محققان یک روش جدید برای مبدل‌سازی نانو ذرات به سلول‌های قرمز خون ایجاد کرده اند، که به آن‌ها امکان می‌دهد که از سیستم ایمنی بدن فرار کرده و داروهای ضد سرطان را مستقیم به تومور برسانند. این روش شامل جمع‌آوری غشا از سلول‌های قرمز خون و پیچیدن آن مانند یک شنل استتار قدرتمند در اطراف یک نانوذره پلیمر قابل تجزیه است که با بسته‌های دارویی کوچک پر شده است. اندازه نانوذرات کمتر از 100 نانومتر است. این اولین باری است که غشای سلول طبیعی را با یک نانو ذره مصنوعی برای کاربردهای دارویی ترکیب می کند. به گفته محققان این سیستم نانو ذرات خطر کمی برای پاسخ ایمنی خواهد داشت.

◽️محققان سال‌هاست که در حال توسعه سیستم‌های انتقال دارو هستند که از رفتار طبیعی بدن برای تحویل موثرتر دارو تقلید می‌کنند. این به معنای ایجاد حامل مانند نانو ذرات است که می‌توانند برای مدت طولانی در بدن زندگی کرده و گردش کنند بدون اینکه مورد حمله سیستم ایمنی بدن قرار بگیرند. گلبول‌های قرمز خون تا 180 روز در بدن زندگی می‌کنند و به همین ترتیب وسیله حمل و نقل طولانی مدت طبیعت هستند.

▫️از این نانوذرات پنهان شده در حال حاضر با موفقیت در درمان سرطان‌های بالینی برای تحویل داروهای شیمی درمانی استفاده می‌شود. آن‌ها در یک ماده مصنوعی، مانند پلی اتیلن گلیکول پوشانده شده‌اند که یک لایه محافظتی برای سرکوب سیستم ایمنی بدن ایجاد می‌کند تا نانوذره وقت داشته باشد تا محموله خود را تحویل دهد. محققان اذعان دارند که حامل‌های نانوذرات مخفی شده در این روش امروزه می‌توانند ساعت‌ها در بدن در مقایسه با یک نانوذره بدون این پوشش خاص، که تنها دقایقی میتواند زنده بماند، گردش داشته باشند.

▫️استفاده از گلبول‌های قرمز بدن، خود نشان‌دهنده یک تغییر قابل توجه در تمرکز و یک موفقیت بزرگ در زمینه تحقیقات شخصی سازی دارو است. تلاش برای تقلید از مهم‌ترین خواص گلبول قرمز در یک پوشش مصنوعی نیاز به درک عمیق بیولوژیکی از عملکرد کلیه پروتئین‌ها و لیپیدها در سطح سلول دارد تا بدانید که از خواص مناسبی تقلید می‌کنید. در این باره محققان درحال تلاش برای گرفتن کل غشای سطح، از یک گلبول قرمز واقعی هستند.

▫️استفاده از ذرات نانو برای رساندن داروها همچنین باعث می‌شود تا ساعت‌ها برای تزریق آرام داروهای شیمی درمانی به صورت داخل وریدی به چند دقیقه برای یک بار تزریق داروی نانو ذرات کاهش یابد. این به طور قابل توجهی تجربه و انطباق بیمار با برنامه درمانی را بهبود می‌بخشد. این موفقیت می‌تواند منجر به تحویل داروی شخصی سازی شده تری شود که در آن نمونه کوچکی از خون خود بیمار می‌تواند به اندازه کافی غشای اساسی تولید کند تا بتواند نانو ذره را پنهان کند و خطر پاسخ ایمنی را به هیچ کاهش دهد. محققان همچنین در تلاش هستند یک مولکول به عنوان هدف گیر به غشا اضافه کنند که این ذره را قادر می‌سازد سلول‌های سرطانی را جستجو کرده و به آن متصل شود.

▫️توانایی تحویل چند دارو در یک نانوذره حائز اهمیت است زیرا سلول‌های سرطانی می‌توانند در برابر داروهای تحویل داده شده به صورت جداگانه مقاومت کنند. با ترکیب آن‌ها و تجهیز نانوذره در هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی، می‌توان کل بسته دارویی را مانند یک بمب به داخل سلول سرطانی پرتاب کرد.

#نانو‌تکنولوژی
✍🏻به قلم: امیرمحمد نوریان
📚منبع: News-Medical

ما را در پیامرسان تلگرام دنبال کنید

Nanodiamonds

استفاده از نانو پزشکی در مطالعات سلولی، پیش بالینی و بالینی منجر به پیشرفت‌های مهیجی به ویژه در زمینه سرطان شده است. بسیاری از موانع موجود در درمان سرطان با استفاده از ترکیبات اصلاح شده در فناوری نانو با موفقیت برطرف می‌شود. این موانع شامل مقاومت دارویی، زمان گردش خون ضعیف و در نتیجه کاهش اثر و سمیت خارج از هدف است.

 اولین پیشرفت پزشکی بالینی نانو برای غلبه بر این مسائل مبتنی بر مونوتراپی بود، جایی که اسید نوکلئیک و مولکول کوچک پیشرفت‌های قابل توجهی را نسبت به تجویز داروی اصلاح نشده نشان داده‌اند. مطالعات پیش بالینی اخیر نشان داده است که نانوتراپی‌های ترکیبی، متشکل از چندین کلاس نانومواد یا یک نانو پلتفرم با چندین عامل درمانی، می‌توانند تومورها را با اثربخشی بهتر نسبت به داروهای تک ترکیب درمان کنند.

 در میان بسیاری از نانومواد امیدوارکننده‌ای که در حال تولید هستند. اخیراً، تحویل داروی مبتنی بر نانوالماس در طراحی منطقی ترکیبات درمانی بهینه با استفاده از یک فناوری پلتفرم توسعه دارویی در نظر گرفته شده است که از آن به عنوان داروی شخصی سازی فنوتیپی-توسعه دارو (PPM-DD) یاد می‌شود. این بررسی نانومواد مختلف و استفاده از PPM-DD را برای بهینه سازی کارایی و ایمنی درمان سرطان فعلی و آینده بررسی خواهد کرد. این که چگونه این پلتفرم می‌تواند نانو پزشکی ترکیبی و صنعت دارویی گسترده‌تری را به سمت تأثیر بالینی بی سابقه تسریع کند نیز بحث خواهد شد.

#نانو‌تکنولوژی
✍🏻 به قلم: غزل موسوی
📚 منبع  : sciencemag 

ما را در پیامرسان تلگرام دنبال کنید 

نانو اسفنج‌ها به عنوان تله برای ویروس کرونا جدید

بر اساس یافته‌های مطالعات جدید نانواسفنج ها_ پلیمر‌های بسیار کوچک و زیست دوست که در غشای سلول‌های ریه و سیستم ایمنی قرار داده می‌شوند _ به عنوان یک تله برای Sars_cov_2 ویروس را خنثی می‌کند.
گروهی از دانشمندان پی بردند که این تکنولوژی جدید در خنثی‌سازی ویروس مؤثر است.

🟢 درمان covid _19: در موج اول پاندمی توجه به درمان‌هایی بود که پخش شدن ویروس را آهسته می‌کرد یا باعث کاهش ریسک عفونت و نجات جان بیماران شدید می‌شد . در نبود واکسن درمان‌هایی که باعث کاهش اثرات منفی می‌شود حیاتی است.

🟢 پلیمر‌های تله‌: این تکنولوژی به وسیله پلیمر‌های میکروسکوپی و زیست دوست که در سطح سلول‌های زنده بافت ریه و سیستم ایمنی روکش داده می‌شوند کار می‌کند. Sars_cov_2 جذب سطح سلول ریه می‌شود. بعد از اتصال به سلول و ورود به آن، ویروس به وسیله اندامک‌های داخل سلولی خود را تکثیر می‌کند. این ویروس‌های جدید از سلول خارج شده وچرخه شیوع و تکثیر خود را ادامه می‌دهند.

🟢 این پلیمر‌ها ذرات کوچکی شبیه غشای خارج سلولی هستند، اما اندامک‌های داخل سلولی مانند هسته و ریبوزوم را که برای تکثیر ویروس لازم است، ندارند؛ بنابراین ویروس را به دام انداخته و مانع تکثیر آن می‌شوند . این ذرات پلیمری مانند اسفنج ویروس‌ها را کاملا پاک می‌کنند. در نتیجه محققان این پلیمر‌ها را نانو اسفنج نامیدند.
هنگامی که ویروس به نانو اسفنج‌ها با میل ترکیبی بیشتری نسبت به سلول ریه متصل می‌شود، خیلی سریع می‌میرد.
دانشمندان معتقدند اگر نانو اسفنج‌ها را به بیمار تجویز کنیم، سیستم ایمنی باقیمانده سلول‌‌های مرده را پاک می‌کند که از کارهای کلیدی آن است.

🟢 گام بعدی: این روش درمانی همچنین می‌تواند برای سایر ویروس‌ها که به داروهای سنتی مقاوم یا آن‌ها که واکسن مؤثر ندارند استفاده شود.

#نانو‌تکنولوژی
✍🏻به قلم : ساجده دین محمدی
📚منبع : medical news today

ما را در پیامرسان تلگرام دنبال کنید 

فناوری نانو و پزشکی ( قسمت سوم )

چگونه می‌توانیم از این ارتش نانوربات‌ها استفاده کنیم؟
مزیت واقعی داشتن چنین ربات‌هایی در مقیاس نانومتر کار کردن آن‌ها در گروه‌های بزرگ است. یک ربات کوچک نمی‌تواند تفاوت زیادی رقم بزند اما میلیون‌ها ربات باعث تغییر بزرگی می‌گردند.
1) دقیق‌ترین سیستم انتقال دارو:
بزرگ‌ترین توانایی دستگاه‌های نانو، توانایی آن‌ها در رساندن هدفمند دارو به مکان مورد نظر است. درمان بسیاری از بیماری‌ها از جمله سرطان به علت عدم توانایی ماده فعال در شناسایی بافت‌های سالم از بافت‌های آسیب دیده همراه با عوارض جانبی زیادی است. اما فناوری نانو می‌تواند در آینده راه‌حلی موثر برای این موضوع ارائه دهد.
تصور کنید تزریق واکسن از طریق تکه‌های میکرونیدل (microneedle patches) تا چه اندازه از خوردن دارو یا تحمل درد آمپول راحت‌تر می‌باشد. استفاده از میکرونیدل‌ها روشی ساده‌تر، ارزان‌تر و ایمن‌تر در مقایسه با تزریق سنتی می‌باشد و علاوه بر آن به متخصص ماهر نیاز نداشته و خطر احتمال عفونت هم ندارد. میکرونیدل‌ها در مقیاس میکرون با فرمولاسیون خشک واکسن پوشانده می‌شوند و چند دقیقه پس از استفاده از پچ، در پوست حل می‌شوند.
2) فناوری نانو بیشترین شانس را برای درمان موفقیت‌آمیز سرطان به ارمغان می‌آورد:
در حال حاضر موثرترین درمان سرطان انواع مختلف پرتودرمانی و شیمی‌ درمانی بوده که روند بازسازی سلول‌ها را متوقف می‌کند. مشکل این روش‌ها این است که آن‌ها بافت‌های سالم را هم مورد هدف قرار می‌دهند و به همین دلیل دارای عوارض جدی می‌باشند. استفاده از فناوری نانو در درمان سرطان می‌تواند انقلابی در این عرصه باشد.
ثابت شده است استفاده از داروهایی که مستقیما فقط سلول‌های آسیب دیده را مورد هدف قرار می‌دهند، روشی امن در درمان سرطان دهانه رحم می‌باشد. محققان سوئدی تکنیکی را پیدا کرده‌اند که در آن با استفاده از نانوذرات کنترل شده با میدان مغناطیسی، سلول های توموری را مجبور به خودتخریبی می‌کنند.
3) نانوذرات به عنوان مدیران اطلاعات و جراحان:
نانودستگاه‌ها ممکن است به گونه‌ای برنامه ریزی شوند تا اطلاعات مربوط به برخی از قسمت‌های بدن، سطح سموم و سایر مواد موجود در بدن ما را جمع‌آوری کرده و سپس به پزشکان متخصص گزارش دهند. به عنوان مثال در آینده ممکن است نانوربات‌ها با فرستادن هشداری به تلفن هوشمندتان به شما اطلاع دهد که سطح گلوکز خونتان بالا رفته است و نیاز دارید که انسولین مصرف نمایید! نانوذرات ممکن است در بافت خاصی تجمع یابند و سپس با اسکن بدن توسط MRI بیماری‌های موجود را پیدا نمایند.
گروه دیگری از نانودستگاه‌ها ممکن است به گونه‌ای برنامه ریزی شوند تا مواد مشخصی را به سلول‌ها ببرند یا ممکن است به جریان خون تزریق شوند تا سلول‌های آسیب دیده را جستجو و حذف کنند یا سایر اقدامات را انجام دهند. نانواسفنج‌ها که در جریان خون ما جریان داشته می‌توانند سموم را جذب کرده و از بین ببرند.
همچنین محققین دانشگاه جان هاپکینز ربات‌هایی با عرض 1 میلی متر تولید کرده‌ که می‌توانند از درون کلون بیوپسی تهیه نمایند. فقط کافی است تا بیماران کپسول کوچکی را بلعیده و پس از آن نمونه برداری رباتیک انجام می‌شود.

#نانو‌تکنولوژی
✍🏻به قلم: آیدین محمدی زنوز
📚منبع: medicalfuturist 

 

ما را در پیامرسان تلگرام دنبال کنید 

فناوری نانو و پزشکی ( قسمت دوم )

2) میکرو روبات‌ها و شناگرهای نانو گوش ماهی مانند
محققان موسسه ماکس پلانک ربات‌هایی با ابعاد بسیار کوچک ( کوچک‌تر از یک میلی‌متر) را آزمایش کرده‌اند که به معنای واقعی کلمه در مایعات بدن شما شنا می‌کنند و می‌توانند برای ارائه داروها یا سایر کمک‌های پزشکی به صورت کاملا هدفمند استفاده شوند. این میکروبوت‌های گوش ماهی مانند برای شنا در مایعات غیرنیوتنی مانند جریان خون، اطراف سیستم لنفاوی یا از طریق لغزنده‌گو در سطح کره چشم شما طراحی شده‌اند. به عنوان مثال، نانو شناها می‌توانند برای انتقال دارو و کنترل مغناطیسی برای شنا کردن در جریان خون و هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی، برنامه ریزی شوند.

3) موتورهای نانو مورچه مانند
محققان دانشگاه کمبریج کوچک‌ترین موتور جهان را ساخته‌اند ، ساخته شده از نانوذرات طلا که با پلیمرهای ژل واکنش پذیر به دما متصل شده و قادر به ایجاد نیرو در واحد وزن تقریبا 100 برابر بیشتر از هر موتور یا عضله است. ربات‌های مورچه مانند به صورت مغناطیسی کنترل می‌شوند، بسیار سریع هستند، می‌توانند مکان یابی کنند و از ابزار استفاده می‌کنند. با حرکت در سطوح حتی انعطاف پذیر، آن‌ها می‌توانند ساختارهای سه بعدی را با سرعت شگفت انگیزی ایجاد کنند. آن‌ها می‌توانند انقلابی در بیوتکنولوژی و تولید الکترونیک ایجاد کنند. محققان این نانو ماشین را ANT نامیدند، زیرا آن‌ها به عنوان مورچه‌های واقعی، نیروهای زیادی برای وزن خود تولید می‌کنند.

4) ریز ربات‌های الهام گرفته از اسپرم
تیمی از محققان دانشگاه توونته(هلند) و دانشگاه آلمان در قاهره میکرو ربات‌هایی با نام MagnetoSperm الهام گرفته از اسپرم را تولید کرده‌اند که می‌تواند توسط میدان‌های مغناطیسی نوسان ضعیف کنترل شود. هنگامی که ربات به طول 322 میکرون تحت یک میدان نوسانی کمتر از پنج میلی‌لیتر قرار گیرد (تقریباً قدرت آهنربا یخچال توریستی شما از منهتن) گشتاور مغناطیسی را روی سر خود تجربه می‌کند، که باعث می‌شود تا تاژک آن نوسانی شود و آن را به جلو سوق دهد. از MagnetoSperm می‌توان برای کنترل و حرکت اشیا در مقیاس نانو با استفاده از یک منبع خارجی میدان مغناطیسی استفاده کرد. در آینده، محققان امیدوارند که اندازه ربات ریز را بیشتر کاهش دهند. این تیم در حال حاضر روی روشی برای تولید نانو الیاف مغناطیسی که می‌تواند به عنوان تاژک استفاده شود، کار می‌کنند.

5) ربات‌های مجهز به باکتری
مهندسان دانشگاه درکسل روشی را برای استفاده از میدان‌های الکتریکی ابداع کرده‌اند که به ربات‌های مجهز به باکتری میکروسکوپی کمک می‌کند تا موانع موجود در محیط خود را شناسایی کرده و در اطراف خود حرکت کنند. این بدان معناست که ربات‌ها با کمک میدان‌های الکتریکی پیمایش می‌کنند و می‌توان آن‌ها را برای رسیدن به یک نقطه خاص یا تغییر مسیر آن یا جلوگیری از عبور از اجسام برنامه ریزی کرد. ربات‌های مجهز به باکتری‌ها ممکن است تغییرات شگفت‌انگیزی در مراقبت‌های بهداشتی ایجاد کنند که شامل تحویل دارو دقیقاً تا جایی که لازم باشد، دستکاری سلول‌های بنیادی برای هدایت رشد آن‌ها یا ایجاد ریزساختار باشد.

6) نانوربات‌های کلوتوسیت (Clottocyte)
درست است که کلمه "کلوتوسیت" عجیب به نظر می‌رسد، این به معنی پلاکت مکانیکی مصنوعی است. این نانو ربات‌ها عملکردی مشابه پلاکت‌هایی دارند که بهم می‌چسبند و تشکیل لخته خون را می‌دهند که خونریزی را متوقف می‌کند. آن‌ها می‌توانند الیاف را تا زمانی که با زخم مواجه نشوند ذخیره کنند و سپس آن‌ها را پراکنده می‌کنند تا در کسری از زمان پلاکت‌ها لخته ایجاد کنند. نانو ربات‌های مرتبط با خون مانند سلول‌های سفید خون عمل می‌کنند و می‌توانند برای تخریب باکتری‌ها یا عوامل مهاجم مشابه سریع‌تر و کارآمدتر طراحی شوند. بنابراین، برخلاف روزهای لازم برای اثربخشی آنتی بیوتیک‌ها، می‌تواند در طی چند دقیقه عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی را از فرد برطرف کند. همچنین نانوبات‌ها عوارض جانبی بالقوه خود را ندارند. بنابراین به جای مصرف دارو یا آمپول زدن در هنگام آنفولانزا، فقط به داروخانه می‌روید، یک نانوروبات کلوتوسیت بدون نسخه برای او درخواست می‌کنید و تا زمانی که از در خارج می‌شوید، آنفولانزا از بین می‌رود.

7) نانوربات‌های رسپیروزیت
این موجودات کوچک مانند گلبول‌های قرمز خون عمل می‌کنند، اما توانایی حمل اکسیژن بسیار بیشتری نسبت به گلبول‌های قرمز خون طبیعی برای بیمارانی که از کم خونی رنج می‌برند (هنگامی که بدن به اندازه کافی گلبول قرمز سالم ندارد) دارند. همچنین ممکن است حاوی حسگرهایی برای اندازه گیری غلظت اکسیژن در جریان خون باشند. درنتیجه ممکن است روزی خون به مخزن همزیستی نانوروبات‌ها و سلول‌های انسانی ما تبدیل شود.

#نانوتکنولوژی 

به قلم : آی سا رضوانی 

منبع : MedicalFuturist 

ما را در پیامرسان تلگرام دنبال کنید 

فناوری نانو و پزشکی

فناوری نانو در پزشکی: کوچک‌تر و دقیق‌تر می‌شود

ما در طلوع عصر پزشکی نانو زندگی می‌کنیم. نانوذرات و دستگاه‌های نانو به زودی به عنوان سیستم‌های دقیق ارسال دارو، ابزارهای درمان سرطان یا جراحان کوچک فعالیت خواهند کرد.

▫️ نانوروبات‌ها صبحانه را با گلبول‌های قرمز و سفید خون صرف می‌کنند
هنگامی که من کودک بودم ، یکی از مجموعه‌های تلویزیونی مورد علاقه من یک انیمیشن فرانسوی بود. به نظر من جالب بود که چگونه سازندگان انیمیشن، بدن انسان را به عنوان ساختاری تصور می‌کنند که ماشین‌های کوچک از طریق رگ‌های انسان شناور می‌شوند، جرثقیل‌های چنگالی روی دندان‌ها و باکتری‌ها کار می‌کنند در حالی که هیولاهای کوچک سعی در حمله به سلول‌های فردی بی‌گناه دارند و گلبول‌های سفید خون به عنوان سربازان آموزش دیده از بدن دفاع می‌کنند.
حال، تصور کنید که همه این‌ها ممکن است در زندگی واقعی اتفاق بیافتد... مثل قفسی در مقیاس نانو که انسولین را خارج می‌کند اما مورد حمله سیستم ایمنی قرار نمی‌گیرد یا نانوروباتی که برای درمان پارکینسون، دوپامین را مستقیما به ساقه مغز تحویل می‌دهد یا انجام شیمی درمانی به صورتی که سلول‌های سالم مورد تهاجم قرار نگیرند. آیا می‌توانید تصور کنید که ربات‌های میکروسکوپی در داخل بدن شما هشدارهایی را به تلفن هوشمندتان ارسال کنند که احتمال ایجاد بیماری را به شما هشدار دهند؟

▫️ به نظر می رسد ایده‌ای از یک رمان علمی-تخیلی بیرون آمده است
اگر فکر می کنید نانو ربات‌ها و نانوذرات مهندسی شده تنها بخشی از دنیای خلق شده توسط ژول ورن یا گرگ ایگان است، شاید در مورد برندگان جایزه نوبل شیمی 2016 چیزی نشنیده باشید.
جایزه نوبل به دلیل تولید مولکول‌هایی با حرکات قابل کنترل به دانشمندان Jean-Pierre Sauvage ، Sir J. Fraser Stoddart و Bernard L. Feringa اعطا شد.
گرچه فناوری نانو مولکولی هنوز در مراحل ابتدایی است، اما با اعطای جایزه نوبل به این سه دانشمند، آکادمی سلطنتی علوم سوئد به توانایی عظیم فناوری نانو اعتراف می‌کند.
بنابراین، فناوری نانو در پزشکی چگونه به وضعیت فعلی خود رسیده و چگونه می‌تواند مفهوم مراقبت‌های بهداشتی را در آینده تغییر دهد؟
فناوری نانو «بیولوژیکی» که اساساً از DNA و ماشین آلات زندگی برای ایجاد ساختارهای منحصر به فرد ساخته شده از پروتئین یا DNA (به عنوان یک ماده ساختمانی) استفاده می‌کند.
ربات‌های اریگامی مبتنی بر DNA
یکی از آزمایشات آینده نگرانه ثابت کرد که نانوربات‌های مبتنی بر DNA می‌توانند در سوسک زنده وارد شوند و بعداً عملیات منطقی را بر اساس دستور از جمله آزاد سازی یک مولکول ذخیره شده در آن انجام دهند. به چنین نانوربات‌هایی، ربات‌های اریگامی نیز گفته می‌شود، زیرا می‌توانند داروها را درون بدن حمل کرده و تحویل دهند، در نهایت می‌توانند برنامه‌های پیچیده‌ای از جمله تشخیص یا درمان را انجام دهند.
یکی از حیرت انگیزترین شاهکارها دقت تحویل و کنترل این نانوربات‌ها است که معادل یک سیستم رایانه‌ای است. مورد دیگر این است که همان اصول اولیه طراحی که برای قطعات معمولی ربات اعمال می‌شود، می‌تواند بر روی DNA نیز اعمال شود.

ادامه دارد...

#نانو‌تکنولوژی
✍🏻به قلم:امیرمحمدنوریان
📚منبع: MedicalFuturist

ما را در پیامرسان تلگرام دنبال کنید 

مبارزه با تروریسم با استفاده از نانو ذرات

‍ ‍

‍ 🔸️جنگ مدرن و ظهور تروریسم جهان سبب افزایش شیوع جراحات ناشی از انفجار در سراسر جهان شده است. چه در اثر حادثه‌های انفجار ناخواسته و یا از مواد منفجره، درمان این جراحات بسیار دشوار است، به عبارتی فشار حاصل از موج انفجار می‌تواند آسیب بزرگی به اندام‌های داخلی وارد کند و یا حتی سبب خونریزی داخلی شود.
تا به امروز، هیچ راهی برای درمان سریع چنین صدمات ویرانگری یافت نشده است. اکنون، لاشوف-سالیوان و همکاران وی گزارشی در مورد نانوذره‌ای که با کاهش خونریزی می‌تواند در درمان صدمات انفجاری مؤثر باشد ارائه کرده‌اند.

🔸️نانو hemostat ، تولید شده در آزمایشگاه E. Lavik ، که قطر آن تنها 500 نانومتر است، با نمایش چند توالی اتصال به پلاکت، خونریزی را کاهش می‌دهند، بنابراین فعال سازی طبیعی و ارتباط متقابل پلاکت‌ها در هنگام تشکیل لخته خون را شبیه‌سازی می‌کنند.

❓نانو هموستات چیست؟
دسته‌های اصلی هموستات امروزه به طور گسترده‌ای در عمل جراحی مورد استفاده قرار می‌گیرند: مواد شیمیایی، دستگاه‌های حرارتی و روش‌های مکانیکی که برای کند کردن خونریزی از فشار یا پیوند استفاده می‌کنند. هر کدام مزایا و محدودیت‌‌های خود را دارند. با این حال، فناوری نانو به سرعت در حال پیشرفت در فناوری‌های پزشکی جدید است. این بررسی بر روی "nanohemostat" ، کلاس جدیدی از ماده شیمیایی خون است که با استفاده از 4(RADA) ، خونریزی را در کمتر از 15 ثانیه متوقف می کند، به عنوان nanohemostat ‐ 1 (NHS-1) ، یک ماده بیولوژیکی مصنوعی که سبب خود تجمعی در برخورد با یک زخم می‌شود.

🔸️محققان از یک مدل آزمایشی هوای فشرده شده استفاده کردند تا موش‌ها در معرض فشار بیش از حد سریع قرار بگیرند که تخمین زده می‌شود معادل تجربه یک انفجار 10 کیلوگرم تری نیتروتولوئن (TNT) از 5 متر دورتر باشند. تزریق نانو هموستات به رگ‌های موش بلافاصله پس از آسیب، بقا را به 95٪ ، در مقایسه با 60٪ بقا در موش‌های بدون درمان افزایش داد، همچنین مشخص شد که این ذرات در ریه متمرکز می‌شوند، جایی که روند کاهش خونریزی در بافت‌ها مشاهده می‌شود.
هیچ عوارض جانبی طولانی مدت از نانو hemostat تا 3 هفته پس از تزریق مشاهده نشد.
بقا به طور معنی داری بین گروه‌های تحت درمان با نانو هموستات و سایر گروه های کنترل، مانند فاکتور انعقاد فعال VII ، متفاوت نبود. بنابراین، آزمایش بیشتر لازم است تا مکانیسم اثربخشی نانوذرات نسبت به موش‌های درمان نشده درک شود. با این حال، این کار جدید ممکن است آغاز توانایی ما در درمان آسیب‌های تهدید کننده زندگی ناشی از انفجارهای بزرگ با استفاده از کوچک‌ترین سلاح‌ها باشد.

#نانو‌تکنولوژی
✍🏻به قلم:غزل موسوی
📚منبع: sciencemag.org
ما را در پیامرسان تلگرام دنبال کنید 

استفاده از نانوذرات مس برای تقویت روش ایمونوتراپی

اخیرا گروهی از دانشمندان با استفاده از نانو ترکیبات مس در کنار ایمونوتراپی توانستند سلول‌های توموری موش را بدون استفاده از شیمی درمانی از بین ببرند و شاهد عدم بازگشت تومورها پس از پایان درمان باشند.
ایمونوتراپی از پیشرفت‌های اخیر در درمان سرطان بوده و در آن از سیستم ایمنی خود فرد برای مبارزه با سلول های سرطانی استفاده می‌شود. این روش درمانی در همه شرایط کارامد نیست و گاهی فقط باعث کاهش سرعت رشد سلول‌های سرطانی می‌شود؛ لذا در حال حاضر نمی‌توان آن را به عنوان جایگزینی برای شیمی درمانی درنظرگرفت.
دانشمندان پی بردند که تومورهای موش به نانوذرات اکسیدمس حساس بوده و این درحالی است که به طور معمول این نانوذرات در داخل بدن ارگانیسم سمی می‌باشند؛ با این وجود آن‌ها دریافتند که با استفاده از آهن دوپ شده (iron-Doped) در ساخت نانوذرات اکسیدمس، می توانند کنترل کنند که نانوذرات، کدام سلول ها را نابود کرده و کدام سلول‌ها را دست نخورده باقی بگذارند.
آن‌ها در مقاله خود توضیح می‌دهند که مواد ساخته شده در مقیاس نانو، خصوصیات متفاوتی با همان مواد در مقیاس ماکرو دارند. در صورت استفاده از مقادیر زیاد اکسید های فلزی، این امر برای ارگانیسم خطرناک می باشد اما در مقیاس نانو و غلظت های کنترل شده ، حتی سودمند نیز می باشند.
در ابتدا صرفا از نانوذرات برای هدف قرار دادن سلول های تومور استفاده شد که پس از مدتی سرطان بازگشت. اما پس از تحقیقات بیشتر متوجه شدند که استفاده از نانوذرات همراه با سیستم ایمنی خود موش باعث از بین رفتن سلول‌های توموری به شکل برگشت ناپذیر پس از قطع درمان می‌‌گردد.
محققان بر این باورند که استفاده از روش ترکیبی نانوذرات و ایمونوتراپی می تواند به عنوان واکسن در سرطان‌های ریه و کولون – دو سرطانی که روی آن ها تحقیقات صورت گرفته است- موثر باشد و شاید در آینده نیز به عنوان روشی درمانی برای درمان سایر سرطان‌ها استفاده شود.
با این حال نتایج بدست آمده از آزمایش حیوانات لزوما در انسان یکسان نمی باشد و این تیم قصد دارد این روش را بر روی سلول های توموری انسان نیز بیازماید و درصورت موفقیت آمیز بودن آزمایش، یک کارآزمایی بالینی را آغاز کنند.

#نانوتکنولوژی
✍️به قلم : آیدین محمدی زنوز
📚منبع: Medical news today 

ما را در پیامرسان تلگرام دنبال کنید