2) میکرو روبات‌ها و شناگرهای نانو گوش ماهی مانند
محققان موسسه ماکس پلانک ربات‌هایی با ابعاد بسیار کوچک ( کوچک‌تر از یک میلی‌متر) را آزمایش کرده‌اند که به معنای واقعی کلمه در مایعات بدن شما شنا می‌کنند و می‌توانند برای ارائه داروها یا سایر کمک‌های پزشکی به صورت کاملا هدفمند استفاده شوند. این میکروبوت‌های گوش ماهی مانند برای شنا در مایعات غیرنیوتنی مانند جریان خون، اطراف سیستم لنفاوی یا از طریق لغزنده‌گو در سطح کره چشم شما طراحی شده‌اند. به عنوان مثال، نانو شناها می‌توانند برای انتقال دارو و کنترل مغناطیسی برای شنا کردن در جریان خون و هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی، برنامه ریزی شوند.
3) موتورهای نانو مورچه مانند
محققان دانشگاه کمبریج کوچک‌ترین موتور جهان را ساخته‌اند ، ساخته شده از نانوذرات طلا که با پلیمرهای ژل واکنش پذیر به دما متصل شده و قادر به ایجاد نیرو در واحد وزن تقریبا 100 برابر بیشتر از هر موتور یا عضله است. ربات‌های مورچه مانند به صورت مغناطیسی کنترل می‌شوند، بسیار سریع هستند، می‌توانند مکان یابی کنند و از ابزار استفاده می‌کنند. با حرکت در سطوح حتی انعطاف پذیر، آن‌ها می‌توانند ساختارهای سه بعدی را با سرعت شگفت انگیزی ایجاد کنند. آن‌ها می‌توانند انقلابی در بیوتکنولوژی و تولید الکترونیک ایجاد کنند. محققان این نانو ماشین را ANT نامیدند، زیرا آن‌ها به عنوان مورچه‌های واقعی، نیروهای زیادی برای وزن خود تولید می‌کنند.
4) ریز ربات‌های الهام گرفته از اسپرم
تیمی از محققان دانشگاه توونته(هلند) و دانشگاه آلمان در قاهره میکرو ربات‌هایی با نام MagnetoSperm الهام گرفته از اسپرم را تولید کرده‌اند که می‌تواند توسط میدان‌های مغناطیسی نوسان ضعیف کنترل شود. هنگامی که ربات به طول 322 میکرون تحت یک میدان نوسانی کمتر از پنج میلی‌لیتر قرار گیرد (تقریباً قدرت آهنربا یخچال توریستی شما از منهتن) گشتاور مغناطیسی را روی سر خود تجربه می‌کند، که باعث می‌شود تا تاژک آن نوسانی شود و آن را به جلو سوق دهد. از MagnetoSperm می‌توان برای کنترل و حرکت اشیا در مقیاس نانو با استفاده از یک منبع خارجی میدان مغناطیسی استفاده کرد. در آینده، محققان امیدوارند که اندازه ربات ریز را بیشتر کاهش دهند. این تیم در حال حاضر روی روشی برای تولید نانو الیاف مغناطیسی که می‌تواند به عنوان تاژک استفاده شود، کار می‌کنند.
5) ربات‌های مجهز به باکتری
مهندسان دانشگاه درکسل روشی را برای استفاده از میدان‌های الکتریکی ابداع کرده‌اند که به ربات‌های مجهز به باکتری میکروسکوپی کمک می‌کند تا موانع موجود در محیط خود را شناسایی کرده و در اطراف خود حرکت کنند. این بدان معناست که ربات‌ها با کمک میدان‌های الکتریکی پیمایش می‌کنند و می‌توان آن‌ها را برای رسیدن به یک نقطه خاص یا تغییر مسیر آن یا جلوگیری از عبور از اجسام برنامه ریزی کرد. ربات‌های مجهز به باکتری‌ها ممکن است تغییرات شگفت‌انگیزی در مراقبت‌های بهداشتی ایجاد کنند که شامل تحویل دارو دقیقاً تا جایی که لازم باشد، دستکاری سلول‌های بنیادی برای هدایت رشد آن‌ها یا ایجاد ریزساختار باشد.
6) نانوربات‌های کلوتوسیت (Clottocyte)
درست است که کلمه "کلوتوسیت" عجیب به نظر می‌رسد، این به معنی پلاکت مکانیکی مصنوعی است. این نانو ربات‌ها عملکردی مشابه پلاکت‌هایی دارند که بهم می‌چسبند و تشکیل لخته خون را می‌دهند که خونریزی را متوقف می‌کند. آن‌ها می‌توانند الیاف را تا زمانی که با زخم مواجه نشوند ذخیره کنند و سپس آن‌ها را پراکنده می‌کنند تا در کسری از زمان پلاکت‌ها لخته ایجاد کنند. نانو ربات‌های مرتبط با خون مانند سلول‌های سفید خون عمل می‌کنند و می‌توانند برای تخریب باکتری‌ها یا عوامل مهاجم مشابه سریع‌تر و کارآمدتر طراحی شوند. بنابراین، برخلاف روزهای لازم برای اثربخشی آنتی بیوتیک‌ها، می‌تواند در طی چند دقیقه عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی را از فرد برطرف کند. همچنین نانوبات‌ها عوارض جانبی بالقوه خود را ندارند. بنابراین به جای مصرف دارو یا آمپول زدن در هنگام آنفولانزا، فقط به داروخانه می‌روید، یک نانوروبات کلوتوسیت بدون نسخه برای او درخواست می‌کنید و تا زمانی که از در خارج می‌شوید، آنفولانزا از بین می‌رود.
7) نانوربات‌های رسپیروزیت
این موجودات کوچک مانند گلبول‌های قرمز خون عمل می‌کنند، اما توانایی حمل اکسیژن بسیار بیشتری نسبت به گلبول‌های قرمز خون طبیعی برای بیمارانی که از کم خونی رنج می‌برند (هنگامی که بدن به اندازه کافی گلبول قرمز سالم ندارد) دارند. همچنین ممکن است حاوی حسگرهایی برای اندازه گیری غلظت اکسیژن در جریان خون باشند. درنتیجه ممکن است روزی خون به مخزن همزیستی نانوروبات‌ها و سلول‌های انسانی ما تبدیل شود.
#نانوتکنولوژی
به قلم : آی سا رضوانی
منبع : MedicalFuturist
ما را در پیامرسان تلگرام دنبال کنید
