🟡 واژه «خلق‌وخو» به تفاوت‌های زیست شناختی افراد، در بازخورد‌های احساسی و رفتاری آن‌ها به جهان، اشاره می‌کند.
🟢 در نوزادی، خلق‌وخو به عنوان بنیانی برای شخصیت آینده عمل می‌کند.
برای مثال، نوعی خاص از خلق‌وخو، به نام «عدم بروز احساسات (BI)»، با رفتارهایی چون: احتیاط، ترس و دوری از افراد، اشیا و موقعیت‌های ناآشنا وجود دارد.
ثابت شده که کودکان دارای BI، خطر بیشتری برای دوری‌گزینی از اجتماع در آینده و ابتلا به ناهنجاری‌های اضطرابی، نسب به کودکان دیگر دارند.
🟢 طی یک پژوهش، محققین نوزادان را از نظر BI در 14 ماهگی و سپس مجددا در 15 سالگی بررسی کردند.
داده‌های نوروفیزیولوژیک (در این آزمایش، پالس های الکتریکی منفی ثبت شده از مغز در پاسخ به خطاها) جمع‌آوری شد و برای تحلیل یک شاخص به نام «منفّیت مرتبط با خطا (ERN)» مورد استفاده قرار گرفت. ERN نشاندهنده‌ی حساسیت افراد به یک خطا است. مقدار بالای ERN با اختلالاتی چون اضطراب و مقدار پایین آن با شرایطی چون رفتار‌های ناگهانی و مصرف مواد مرتبط بود.
🟢 افراد شرکت‌کننده در این پژوهش مجددا در 26 سالگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. پژوهشگران دریافتند که BI در 14ماهگی می‌تواند یک شخصیت کم‌حرف، دارای روابط عاشقانه کم و روابط اجتماعی کمتر با دوستان و خانواده را در 26 سالگی پیش‌گویی کند.
🟢 این مطالعه نشان دهنده‌ی پایداری بالای خلق‌وخوی دوران آغازین زندگی در بزرگسالی است و مشخص می‌کند که شاخص‌هایی چون ERN می‌توانند در شناسایی افرادی که در معرض خطرِ بیشترِ ابتلا به برخی اختلالات هستند، کمک کننده باشند.
#بهداشت_و_سلامت‌روان
✍🏻به قلم: نیما شاکری
📚منبع: موسسه ملی بهداشت روان امریکا
